Lieve allemaal,
Hieronder een stukje dat ik voor CMC heb geschreven (zie ook www.cmc.nu) om de situatie hier te schetsen. Ook ben ik afgelopen zondag, 13 januari 2008, weer kort op de radio geweest, in het programma "Het Klooster".
Ik wil jullie bij deze geruststellen. Mijn situatie in Kenya is veilig en rustig. Ik woon temidden van de Kikuyu's, een gebied waar niet gevochten wordt. Alle ellende zie je hier niet, maar hoor je wel op het nieuws of in verhalen van vrienden en collega's. Het beste wat ik nu kan doen is niet te reizen en af te wachten totdat de politieke situatie rustiger is. Maar geen moment had ik in december kunnen denken dat de verkiezingen zulke gevolgen zouden hebben!
liefs Annelies
18 jan 2008
Na de verkiezingen...
Maandenlang leefden Kenianen toe naar de verkiezingsdag. Enkele weken voordat het zover was, reed er elke dag wel een campagneauto gevolgd door een joelende menigte door de straten van Nyahururu, het stadje waar ik woon, middenin het Kikuyugebied. Op de bewuste dag wachtten mensen geduldig om hun stem uit te brengen en lag het dagelijks leven plat. Toen de verkiezingsuitslag er drie dagen later eindelijk was, vierden de mensen hier uitgelaten feest. Kibaki, de leider van de Kikuyu’s had, al dan niet rechtmatig, gewonnen! Deze euforie bleek echter van korte duur. De stemming sloeg om in verontwaardiging en verdriet, zodra duidelijk werd hoe in andere plaatsen landgenoten elkaar te lijf gingen.
Onze eerste werkdag na de kerstvakantie, 2 januari 2008, drie dagen na de omstreden verkiezingsuitslag, begon met de gebruikelijke ochtendgebeden waarmee we bij Saint Martin altijd de werkweek starten. Deze keer stond de bijeenkomst geheel in het teken van de gewelddadigheden en het onrecht van de afgelopen dagen. Collega’s deelden hun zorgen en verdriet om familieleden die al hun bezittingen hadden verloren, die hun toevlucht in een politiekamp hadden gezocht of die opgesloten zaten in huis vanwege de onveiligheid op straat. Eén collega had zelfs zijn broer en neef verloren tijdens de rellen. Binnen Saint Martin werken naast Kikuyu’s ook Luo’s en Kenianen van andere stamafkomst. Het belang van saamhorigheid werd benadrukt. We zijn één groep collega’s en samen staan we sterk. Ook werd door Kikuyu-collega’s toegegeven dat de herverkiezing van Kibaki niet geheel eerlijk was verlopen. De oplossing begint met het toegeven van je eigen fouten en het begrijpen van de andere partij, maar zeker niet met geweld.
Nyahururu is een rustig gebied, je merkt hier gelukkig niets van opstanden en geweld. Toch werden de gevolgen van de nationale crisis ook hier snel duidelijk. Benzine is schaars, openbaar vervoer rijdt bijna niet, toeristen trekken weg en vluchtelingen stromen binnen. Talloze bedrijven, media en prominente personen roepen de Kenianen op tot vrede. Natuurlijk kijkt de hele wereld mee met wat hier gebeurt. De schrijnende beelden die mensen in Nederland op televisie voorbij zien komen, zijn hier slechts kort drie keer per dag tijdens het journaal te zien. De meest objectieve informatie vind je in de kranten, of als je er toegang toe hebt, op het Internet. Ik heb inmiddels talloze telefoontjes en verontruste berichten van het thuisfront ontvangen. Ik probeer mensen uit te leggen dat ik in een Kikuyugebied veilig zit, omdat het niet de Kikuyu’s zijn die protesteren. Helaas zijn zij wel de stam die nu verdreven wordt uit andere gebieden.
De Kenianen om mij heen zijn van nature positief ingesteld en hopen dat de rust snel weer terugkeert, zodat mensen verder kunnen gaan met hun leven. Afwachten is nu op hopelijk succesvolle onderhandelingen van de leiders. Samen met de Kenianen hoop ik van harte op sterk leiderschap, een oplossing voor de vluchtelingen en een snelle opbouw van de getroffen gebieden. Hoe de afloop ook zal zijn, feit blijft dat deze verkiezingsstrijd diepe littekens achterlaat binnen de Keniaanse samenleving en grote gevolgen zal hebben voor de economie.
Onze eerste werkdag na de kerstvakantie, 2 januari 2008, drie dagen na de omstreden verkiezingsuitslag, begon met de gebruikelijke ochtendgebeden waarmee we bij Saint Martin altijd de werkweek starten. Deze keer stond de bijeenkomst geheel in het teken van de gewelddadigheden en het onrecht van de afgelopen dagen. Collega’s deelden hun zorgen en verdriet om familieleden die al hun bezittingen hadden verloren, die hun toevlucht in een politiekamp hadden gezocht of die opgesloten zaten in huis vanwege de onveiligheid op straat. Eén collega had zelfs zijn broer en neef verloren tijdens de rellen. Binnen Saint Martin werken naast Kikuyu’s ook Luo’s en Kenianen van andere stamafkomst. Het belang van saamhorigheid werd benadrukt. We zijn één groep collega’s en samen staan we sterk. Ook werd door Kikuyu-collega’s toegegeven dat de herverkiezing van Kibaki niet geheel eerlijk was verlopen. De oplossing begint met het toegeven van je eigen fouten en het begrijpen van de andere partij, maar zeker niet met geweld.
Nyahururu is een rustig gebied, je merkt hier gelukkig niets van opstanden en geweld. Toch werden de gevolgen van de nationale crisis ook hier snel duidelijk. Benzine is schaars, openbaar vervoer rijdt bijna niet, toeristen trekken weg en vluchtelingen stromen binnen. Talloze bedrijven, media en prominente personen roepen de Kenianen op tot vrede. Natuurlijk kijkt de hele wereld mee met wat hier gebeurt. De schrijnende beelden die mensen in Nederland op televisie voorbij zien komen, zijn hier slechts kort drie keer per dag tijdens het journaal te zien. De meest objectieve informatie vind je in de kranten, of als je er toegang toe hebt, op het Internet. Ik heb inmiddels talloze telefoontjes en verontruste berichten van het thuisfront ontvangen. Ik probeer mensen uit te leggen dat ik in een Kikuyugebied veilig zit, omdat het niet de Kikuyu’s zijn die protesteren. Helaas zijn zij wel de stam die nu verdreven wordt uit andere gebieden.
De Kenianen om mij heen zijn van nature positief ingesteld en hopen dat de rust snel weer terugkeert, zodat mensen verder kunnen gaan met hun leven. Afwachten is nu op hopelijk succesvolle onderhandelingen van de leiders. Samen met de Kenianen hoop ik van harte op sterk leiderschap, een oplossing voor de vluchtelingen en een snelle opbouw van de getroffen gebieden. Hoe de afloop ook zal zijn, feit blijft dat deze verkiezingsstrijd diepe littekens achterlaat binnen de Keniaanse samenleving en grote gevolgen zal hebben voor de economie.
Abonneren op:
Posts (Atom)
