Goede, oude Peter

Vrienden en familie die bij mij langs zijn geweest, herinneren zich vaak één bepaalde persoon als de beste. De man die kou trotseert en tegen de slaap vecht om s’nachts mij en mijn huis te beschermen. Goede, oude Peter: mijn nachtwaker.

Ik moet toegeven, hij is zeker niet de beste bewaker. Hij komt vaak te laat en vertrekt meestal minstens een uur eerder dan afgesproken. Als dat we dat weer eens ontdekken, heeft hij daar altijd een passende verklaring voor. Ergens kan ik er nog wel begrip voor opbrengen, want ik zou ook niet graag van half 7 s’avonds tot half 7 s’ochtends werken. Daarbij is het wel eens voorgekomen dat hij helemaal niet kwam opdagen als er niemand thuis was. Na elke officiële waarschuwing verbeterde hij zijn gedrag. Helaas waren deze verbeteringen steeds van korte duur.

In de afgelopen twee jaar zijn er regelmatig spullen verdwenen: T-shirts, schoenen, hondenriemen. Meestal van de waslijn, maar soms zelfs van het balkon. Ik kwam hier vaak pas veel later achter, omdat het niet om waardevolle dingen ging. Ik maakte er geen heisa over. Ik waarschuwde alleen mijn schoonmaakster en de nachtwaker om voortaan nog alerter te zijn.

In de laatste twee maanden verdwenen er echter steeds meer dingen waar ik wel waarde aan hechtte, zoals een nieuwe trui en twee paar schoenen. En in deze periode was ik ervan overtuigd dat alles achter slot en grendel zat. De schoonmaakster was pas geleden mijn sleutels kwijt geraakt, dus ik besloot mijn sloten te veranderen. Zo wist ik zeker dat er geen ongenodigde gasten over de vloer zouden komen. Toch bleef het raar dat mijn waardevolle eigendommen, zoals mijn laptop, camera en telefoon, zich nog gewoon op hun plek bevonden. Als er iemand binnen was geweest, dan zouden die toch als eerste worden meegenomen ?

Mijn vermiste spullen bleven een onopgelost mysterie, totdat er vorige week bij mijn onderburen (bezoekers van St. Martin) 650 Euro vermist werd. Er begon een lampje bij mij te branden en ik begon een link te leggen met mijn verdwenen spullen.

Er waren drie verdachten: mijn schoonmaakster, de nachtwaker en de tuinman van de buren. Aangezien mijn schoonmaakster nog geen vlieg kwaad zou doen, werd zij na een kritische ondervraging van de verdachtenlijst geschrapt. Ook de tuinman van de buren leek niet waarschijnlijk, omdat hij er gedurende de afgelopen twee jaar niet altijd was. Er bleef eigenlijk maar één echte verdachte over.

Peter was de bewuste dag van de diefstal zeker twee uur lang alleen op het terrein. Hadden we hem daarbij niet eens eerder zien rondlopen in kleren die precies op die van Mbatia leken? Na dit serieuze incident kreeg ik steeds meer verhalen van mensen te horen die allemaal in de richting van deze dader wezen. Ik geloof ergens nog steeds dat iemand onschuldig is totdat schuld bewezen is, dus ik probeerde de nachtwaker niet per se als dief te gaan beschouwen. Toch sliep ik sindsdien vrijwel niet meer.

Een politieman werd ingeschakeld. Na enige ondervragingen werd besloten tot een huiszoeking bij Peter over te gaan. Mbatia en ik waren hierbij als getuigen aanwezig. Het eerste uur brachten we door met thee drinken met Peter’s vrouw, maar daarna begon het serieuze werk. De zoektocht begonnen we met enige aarzeling in de kinderslaapkamer, waar niets te vinden was. Toen we ons voorzichtig naar de slaapkamer van de nachtwaker en zijn vrouw verplaatsten, was het raak. De eerste kast die open werd gemaakt, bevatte drie dekens: mijn dekens! Na deze ontdekking werd het zoeken grondiger. Elke volgende tas die werd geopend bevatte wel iets van mijn persoonlijke eigendommen: van nagelknipper tot thermoskan tot truien en schoenen. Mijn en Mbatia’s spullen lagen verspreid in dozen tussen Peter's documenten, briefjes, kleren en servies. Dat iemand kon slapen in deze chaotische ruimte die meer deed denken aan rommelkamer was voor mij ondenkbaar. Naast onze eigen spullen vonden we ook tuingereedschap van de buurvrouw en kleding van vorige huisbewoners.

Deze ontdekking heeft grote gevolgen gehad. Iemand die ik twee jaar vertrouwd heb met mijn veiligheid bleek elke kans aan te grijpen om te kijken of er iets interessants voor het grijpen lag. Enkele maanden heeft hij zelfs de sleutels van mijn huis en van de onderburen in zijn bezit gehad. Zo kon hij rustig rondneuzen in mijn persoonlijke bezittingen als ik niet thuis was. Een politiezaak hebben we er niet van gemaakt. Tenslotte waren de gestolen spullen verre van waardevol te noemen en is er in Kenya helaas geen sprake van rechtvaardigheid binnen het rechtssysteem. Zijn straf is simpelweg dat hij nu geen baan heeft. Ook heeft hij een behoorlijke schuld, omdat hij een deel van het gestolen geld en een compensatie voor de gestolen spullen nog moet terugbetalen. Ik begrijp nog steeds niet goed wat zijn motivatie was. Alle verdwenen spullen leek hij te hebben opgeslagen, maar werden niet gebruikt. De dag van de huiszoeking was ik vooral erg kwaad en gekwetst. De dagen erna zijn mijn gevoelens over Peter verwarder. Is het stelen voor hem een obsessie en moet hij eigenlijk geholpen worden? Of is hij een dief die met zijn volle verstand misbruik heeft gemaakt van de situatie? Ik weet het antwoord niet, maar ik ben benieuwd of goede, oude Peter kan en wil veranderen. In ieder geval staat er sinds vorige week een nieuwe nachtwaker voor mijn deur.