kamperen, vertraging en verjaardag

Lieve allemaal!

Een nieuw berichtje van het Keniaanse front.

De laatste twee maanden heb ik heel veel gedaan! Bezoek over de vloer zorgt ervoor dat je nog eens ergens komt; verschillende mooigelegen meren, kraters, natuurreservaten en natuurlijk bijna wekelijks het vliegveld van Nairobi! Het meest bijzondere blijft wel het kamperen in Afrika. Bij het woord camping moet je je niet meer voorstellen dan een grasveld in de middle of nowhere zonder enige faciliteiten. Het menu is dan ook standaard geroosterde geit dat klaargemaakt wordt op een groot kampvuur met daarbij de nodige "Tuskers" (Keniaanse halve liters bier). Voordat ik vertrok uit Nederland had ik nog een grote mond over dat ik nooit meer geitenvlees zou eten, inmiddels is het bijna wekelijkse kost. Een stapavond in Nyahururu begint nou eenmaal met een portie "nyama choma" (geit) of "kuku" (kip). Ik moet er wel eerlijk bij zeggen dat ik het lokale eten op dit moment een beetje zat ben. Je kunt behoorlijk experimenteren met een beperkt aantal groenten, maar op een gegeven moment ken je alle recepten met mais, bonen, wortel en kool wel... Ik kijk uit naar een verse donkerbruine boterham met kaas!

Links: Het schitterende uitzicht bij Lake Bogaria. Zebra's, falamingo's, geisers, een meer en bergen... Een van de campingtrips van de afgelopen tijd.

Op het gebied van werk kan ik mijn welbekende verslag herhalen: de winkel is nog niet open! Voorlopig durf ik geen datum meer te noemen. Laten we het erop houden dat een opening voor 2008 wel realistsch moet zijn! Gelukkig hebben we wel weer een heel aantal vorderingen gemaakt met het voorraadsysteem, de displays in de winkel en het trainen van de shopkeeper. Waar ik me momenteel mee bezighoud, is het strategisch plan voor het komende jaar. Er is nog nooit een officiele planning of een budget gemaakt in de afgelopen 5 jaar dat het Marleen Project bestaat. Dit is binnen alle andere programma's van St. Martin juist heel straks geregeld. De andere programma's werken voornamelijk met donoren en moeten daarom elke uitgegegeven "shilling" kunnen verantwoorden. Gelukkig schrijf ik zo'n plan niet alleen. Binnen St. Martin is er veel sprake van groepswerk en er worden dan ook regelmatig workshops georganiseerd om de nodige input te verzamelen. Twee weken geleden hebben we al een sessie gehad met 17 collega's: medewerkers van de twee werkplaatsen en winkel, coordinatoren van andere programma's, een directielid en de training en facilitation afdeling. Morgen staat er weer een vervolgsessie op de agenda. Na deze workshops hoop ik genoeg informatie te hebben verzameld om een mooi plan op papier te zetten. Interessant en leuk om te doen!

Afgelopen weekend was mijn verjaardag. Eerlijk gezegd keek ik er niet echt naar uit. Kenianen vieren traditioneel gezien hun verjaardag niet en veel mensen hebben geen idee wanneer ze zelf geboren zijn. Maar tegen mijn verwachtingen in heb ik me juist bijzonder jarig gevoeld! Het begon al met de eerste kaartjes uit Nederland (die ik braaf pas op mijn verjaardag heb opengemaakt). Vervolgens een relaxed, zonnig weekendje weg in een nabijgelegen stadje: uit eten, dansen, met de tuktuk een berg op (heel aparte ervaring!) en lekker zwemmen. Tot slot een spetterend feestje op maandagavond met collega's in mijn eigen huis: dansen tot 2 uur 's nachts in de huiskamer (en de volgende dag weer om 8 uur op het werk zijn...) en zelfs een taart met mijn naam in gekleurd glazuur en 27 kaarsjes erop! Ook heb ik veel uit Nederland gehoord, smsjes en telefoontjes. Zo lijkt de wereld toch weer een heel stuk kleiner. Bedankt voor alle felicitaties, echt super!

Over een paar weken ben ik weer een maandje in Nederland. Ik heb er veel zin in om iedereen te zien, lekker bij te kletsen en simpele Nederlandse dingen te doen, zoals gewoon weer eens lekker te fietsen! Ik land op 31 augustus en vlieg 28 september weer terug om aan mijn tweede jaar te beginnen.

Tot heel snel,
liefs Annelies